Vrijheid vs Veiligheid

We leven in een open maatschappij en kwaadwillenden hebben bijna vrij spel. Ook ik heb angst voor de dood, zeker voor een vroegtijdige dood. Toch wil ik niet de verworven vrijheid prijs geven omdat er bommen afgaan en onschuldigen sterven. Europa is als een aquarium, aanslag is niet te voorkomen. Engeland is al aangeslagen. Nederland kent alleen Theo van Gogh als slachtoffer. Hij was voorstander van het vrije woord en hij zocht ook regelmatig de grenzen op van de vrijheid van meningsuiting. Hij wilden de grenzen verleggen, het liefst laten verdwijnen. Hij vond dat we niet zo kleinzerig moesten zijn over belediging en laster. Hij was een dikhuid die geslacht werd door een extreem bekrompeling, zijn hoofd moest als jachttroffee aan de wand prijken in een jeugdhonk in A'dam-west. Minister Donner wilde aanvankelijk nog zijn mede bekrompelingen hun zin geven en riep dat blasfemie verboden moest worden. Deze repressie werd niet gesteund door de rest van het kabinet noch dood de kamer en het volk.
Ook al is je mening te rechts, te links of gewoon fout, ik heb liever dat je het woord gebruikt dan een mes. Een verkeerde veronderstelling is te weerleggen, de dood is defenitief.
Vanmiddag verscheen Donner weer op tv. Hij vond dat de overheid niet allerteerder(?!?) moest zijn (dwz de overheid was en is goed genoeg voorbereid op aanslagen) en dit onheil moest de ingedutte Nederlandse samenleving weer wakker schudden. Maw wij moesten ons maar weer eens ouderwets onveilig gaan voelen. Volgens hem was het ook nog te vroeg om te zeggen of er nieuwe wetten moesten komen. Daar ging hij zich over beraden.
Ongetwijfeld heeft hij nog wel wat ideetjes in een laatje liggen. Binnenkort zal hij dan ook nieuwe wetsvoorstellen doen waardoor onze burgerrechten verder worden beperkt of afgenomen. Mohammed Bouyari had tenminste het lef om Van Gogh van voren aan te vallen. Donner steekt ons allen een mes in de rug en naait een lijk bovendien.